بسم الله الرحمن الرحیم

 
حسین مخلوق نخست 
بیشتر حکما، علما و متکلمان در تعیین اولین مخلوق با هم اختلاف نظر دارند، اما بر اساس روایات صحیح فراوان ، اولین مخلوق ، نور پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله مى باشد، که نقل سلیم نیز بر آن دلالت دارد؛ چرا که اشرفیت و کثرت اعتنا و محبوبیت در پیشگاه خداوند تعالى ، موجب تقدم در آفرینش است . در بعضى روایات (دیگر) آمده است که نور پیامبر اسلام (ص ) و ائمه علیهم السلام اولین مخلوق است .
پس چون این حقیقت به اثبات رسیده است که اولین مخلوق نور نبى (ص ) و یا نور آن حضرت و ائمه اولین علیهم السلام است ، مى توان گفت که اولین مخلوق همان نور حسین علیه السلام است ؛ زیرا پیامبر (ص ) فرمودند: حسین منى و انا من حسین حسین از من است و من از حسین . و در روایت دیگرى آمده است ؛ انا من حسین و حسین منى من از حسینم و حسین از من .
بنابراین حسین اولین مخلوق و اولین چیزى است که از روز اول ایجاد شده است و هر مخلوقى تابع آن حضرت است .
همه موجودات بر حسین گریانند
اگر همه موجودات بر حسین علیه السلام گریانند، جاى شگفتى نیست و اگر مى گوییم هر مخلوقى بر او اشک مى ریزد، مبالغه یا گزافه گویى نکرده ایم ، چنانچه از باب تمثیل و استعاره هم نمى باشد؛ حتى زبان حال و یا فرض ‍ دیگرى هم در کار نیست ، بلکه هم موجودات از جمله پیامبر، فرشته ، ملک ، جن و انس ، شیطان ، بهشت و جهنم ، درخت و گیاه و حیوان ، خورشید و ماه ، همه جهان ها، ماه ها و آسمان ها، زمین ها و ساکنان آنها هم ، همه براى او گریه مى کنند، و گریه هر موجودى بر حسب آن مورد، گریه حقیقى است و منظور از گریه ، گریه هر چیزى بعد از شهادت آن حضرت نمى باشد، بلکه مقصود گریه موجودات قبل از قتل امام علیه السلام نیز است . همان طور که در زیارت منقول از حضرت حجت (عج ) در ماه شعبان آمده است که آسمان و هر که در آن است و زمین و هر چه در روى آن است ، به حال آن حضرت گریانند.
حتى وسایلى که به واسطه آنها حضرت به شهادت رسید نیز از جمله گریه کنندگان بر امام حسین علیه السلام هستند، چنانچه حکیم در قصیده خود گفته است ؛
السیف یفرى بنحره باکیا
 
والرمح ینعى قائما و ینثنى
 
فالنبل یصیبه و یبکى
 
والرمح شائل للراس یبکى 
 
قاتلان آن حضرت هم خارج از گریه کنندگان بر ایشان نیستند؛ زیرا آنها نیز به وجود عام و ماهیت شان دچار انکسار مى شوند و به حقایق و فطرتشان بر حسین علیه السلام گریانند، ولى به مقتضاى صفات افعالى اختیارى ، در آتش جاودانند. و گریه نمى کنند مگر وقتى که از اعمال خود غافل باشند که در این حال گریه ظاهرى و اختیارى دارند، مانند کسى که خدا را از روى ستم و طغیان انکار مى کنند، اما جان و روح شان به خدا یقین دارد.

زیتون(ترجمه خصائص الحسینیه شیخ شوشتری)