بسم الله الرحمن الرحیم

روایت شده هنگامی که پیامبر اکرم صل الله علیه و آله آیه ذیل [سوره یونس، آیه 61] را تلاوت می فرمود، شدیداً اشک می ریخت و گریه سر می داد:

وَمَا تَکُونُ فِی شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا کُنَّا عَلَیکُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ وَمَا یعْزُبُ عَنْ رَبِّکَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِکَ وَلَا أَکْبَرَ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ(یونس/61)

« و تو در هیچ کاری نیستی و هیچ بخشی از قرآن را از سوی او نمی خوانی و شما نیز هیچ عملی نمی کنید مگر آنکه آنگاه که به آن می پردازید ما بر شما گواهیم؛ و همسنگ ذره ای نه در زمین و نه در آسمان از پروردگارت پنهان نیست و کوچکتر و بزرگتر از این چیزی نیست مگر آنکه در کتابی مبین [لوح محفوظ] ثبت است.»  (سنن النبی ص 214)

کلید قرآن ص 8 - 7