بسم الله الرحمن الرحیم

در ثواب موعظه و نصیحت پذیرى
قـال النـبـى صلى الله علیه و آله : ما اهدى المسلم لاخیه هدیة افضل من کلمة حکمة تزیده هدى او ترده عن ردى .
پـیـغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: هدیه و پیشکش نبرد مـسـلمـانـى براى برادر مؤ منش که بهتر باشد از کلام حکمت آمـیـز کـه سبب شود هدایت او زیاد گردد یا او را از کار بدى باز دارد.
و قـال صـلى الله علیه و آله : نعم العطیة و نعم الهدیه المـوعـظـة و اوحـى الله الى مـوسى تعلم الخیر و علمه من لا یـعـلمـه فـاءنى منور لمعلمى الخیر و متعلمیه قبورهم حتى لا یستوحش بمکانهم .
پـیـغـمـبـر صلى الله علیه و آله فرمود: موعظه نیکو عطا و بـخـشـشـى اسـت و نـیـکـو هـدیـه و پـیـشـکـشـى اسـت . خـداى متعال جلت عظمته به موسى علیه السلام وحى فرمود که : خیر و خوبى را یاد گیر و آن را به کسى که نمى داند یاد بـده ، پـس به درستى که من نورانى مى کنم قبر آن کس را که خیر را یاد دهد و آن کس را که یاد بگیرد تا این که در آن مکان یعنى قبر وحشت و ترسى براى آنها نباشد.
و روى انـه ذکـر عند النبى صلى الله علیه و آله رجلان کـان احـدهما یصلى المکتوبة و یجلس فیعلم الناس الخیر و کـان الآخـر یـصـوم النـهـار و یـقـوم اللیـل فـقـال صـلى الله عـلیـه و آله : فضل الاول على الثانى کفضلى على الانام .
روایـت شـده کـه در نـزد پـیغمبر صلى الله علیه و آله ذکر شـد کـه دو مـرد هستند که یکى از آن دو نماز واجب خود را به جـا مـى آورد و مـى نشیند و آنچه خیر مردم در آن است به آنها یاد مى دهد از قبیل مسائل فقهى یا اخلاقى یا اعتقادى یا آداب معاشرت و حقوق و امثال اینها، و آن دیگرى روزها روزه است و شـبـهـا بـه عـبـادت قـیـام مـى کـنـد و بـه ایـن حـال اوقـات ایـن دو نـفـر طـى مـى گـردد آیـا کـدام یـک افـضـل اسـت ؟ رسول الله صلى الله علیه و آله فرمود: آن اول کـه بـه واجـبـاب اکـتـفـا مـى کـنـد و مـشـغـول تعلیم مردم است فضیلتش بر دوم مانند فضیلت من است بر مردم دیگر.
و قـد اثـنـى الله عـلى اسـمـاعـیل بقوله : انه کان صادق الوعد و کان رسولا نبیا و کان یاءمر اهله بالصلوة والزکوة و کان عند ربه مرضیا.
بـه تـحقیق خداوند حضرت اسماعیل صادق الوعد را در قرآن کـریـم مـدح کـرده کـه : او صـادق الوعـد بـود و رسـول و نبى بود و اهل و عشیره اش را امر به نماز و زکات مـى نـمـود و در نـزد خـداى خـود مرضى بود، یعنى خدا از او راضى بود.
و قـال صـلى الله عـلیـه و آله : ما تصدق مؤ من بصدقه احـب الى الله مـن مـوعـظة یعظ بها قوما یتفرقون و قد نفعهم الله بها و هى افضل من عبادة سنة .
پـیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: مؤ منى در راه رضاى خـدا هـیـچ صـدقـه اى نـداد کـه دوست داشتنى تر باشد به سـوى خـدا از موعظه اى که با آن افراد پراکنده و متفرق را نفع رساند و از پراکندگى به اجتماع برگردند و موعظه در ایـن مـورد فـضـیـلت و ثـواب آن از یـک سال عبادت بیشتر است .
فاستمع ایها العاقل الى الموعظه و لا تضرب عن الذکر صـفـحـا و غـالب هـواک و جـاهـد نـفـسـک و فـرغ قـلبک فانما جـعـل لک السـمـع لتـعـى بـه الحـکـمـه و البـصر لتعتبر مـاتـرى مـن خـلق السـمـوات و الارض و مـا بینهما من الخلق و اللسـان لتـشـکـر بـه نـعم الله و قدیم ذکره به و حمده و تـلاوه کـتـابـه و القـلب لتـفـکـر بـه فـاجـعـل شـغلک فى آخرتک و ما تصیر الیه و اصرف همتک فان نصیبک من الدنیا یاتى من غیر فکر و حرکه .
پـس اى عـاقل بشنو موعظه را و از موعظه رو بر نگردان . و بر هواى نفس ‍ خود غلبه کن و با نفس خود جهاد کن ، و آن را از کـارهـاى خـلاف بـازدار. و قـلب خـود را از افـکـار بـاطـل فـارغ سـاز؛ بـراى این که اعضاء و جوارح ظاهرى و بـاطـنـى تو هر کدام براى منظور صحیح خلق شده . گوش تـو بـایـد ظـرفیت داشته باشد براى شنیدن حکمت . و چشم تـو بـراى عـبـرت گـرفـتـن اسـت از آن چه مى بیند از خلقت آسـمـانـهـا و زمـیـن و آنـچه بین آنهاست . و زبان براى شکر نعمتهاى الهى است . و ذکر و حمد و ثناى خدا گفتن و تلاوت قـرآن کـریم نمودن . و قلب براى فکر در عظمت خدا و مزید مـعـرفت است . پس شغل خود را در امورى قرار ده که مربوط به آخرت است و آنچه که بازگشت تو به سوى آن است . و هـمـت خـود را صرف عمران آخرت بنما، به درستى که آنچه نـصـیب و بهره تو از دنیاست به تو خواهد رسید بدون این کـه در اطـراف او فـکـر کـنـى یـا بـراى بـه دسـت آوردن آن حرکتى انجام دهى . (توجه به آخرت این نیست که از امور دنیوی خود غافل شویم، بلکه  امور دنیوی را هم برای رضای خدا و در مسیر فرامین الهی انجام دهیم که اینگونه عمل کردن همان عمل برای آخرت می باشد.)

منبع: ارشاد الغلوب