بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت علی علیه السلام:

از جمله احکام خدا در قرآن محکم و استوار که (تجاوز از آن نمی توان کرد و ) به (پیرو) آنها پاداش داده راضی و خوشنود می شود و برای (مخالفین) آنها کیفر مقرر فرموده و به خشم می آید، آنستکه بنده ای که از دنیا می رود اگرچه ( با عبادت و بندگی) به خود رنج داده و عمل خویش را (ظاهراً) خالص نموده باشد، سودی بدست نمی آورد در حالیکه ملاقات کند پروردگارش را با یکی از این خصلتها(ی پنجگانه زیر) که از آنها توبه و بازگشت نکرده باشد:

اول : شرک به خدا در آنچه بر او واجب گردانیده از عبادت و پرستش خود

دوم : یا به سبب هلاک کردن دیگری خشم خویشتن را بر طرف نماید

سوم : یا بیان کند کار زشتی را که دیگری بجا آورده (فاش کردن گناه مؤمنی)

چهارم : یا به مردم رو آورد برای درخواست حاجتی بوسیله آشکار نمودن بدعتی در دین خود

پنجم : یا مردم را به نفاق و دوروئی ملاقات کند، یا در میان ایشان به دو زبان رفتار نماید.

نهج البلاغه ص 477