بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت علی علیه السلام:

برای خدا آیه ای بزرگتر از من نیست و خدا را خبری بزرگتر از من نیست.

خورشید کعبه به نقل از کافی ج 1 ص 297

بسم الله الرحمن الرحیم

استاد شهید مطهری : 

اما روایت « حب علی بن أبی طالب حسنة لا تضر معها سیئة » « محبت علی حسنه ای است که هیچ گناهی با وجود آن ، به آدمی زیان نمی رساند. » 

باید دید چه تفسیری دارد؟ یکی از علمای بزرگ - گویا وحید بهبهانی است - این حدیث را به گونه ای خاص تفسیر کرده است.  

ایشان می فرمایند: 

معنای حدیث این است که اگر محبت علی علیه السلام راستین باشد ، هیچ گناهی به انسان صدمه نمی زند ؛ یعنی اگر محبت علی ، که نمونه کامل انسانیت و طاعت و عبودیت و اخلاق است ، از روی صدق باشد و به خود بندی نباشد ، مانع ارتکاب گناه می گردد ، مانند واکسنی است که مصونیت ایجاد میکند و نمی گذارد بیماری در شخص واکسینه شده راه یابد.  محبت پیشوایی مانند علی ، که مجسمه عمل و تقوا و پرهیزگاری است ، آدمی را شیفته رفتار او میکند ،‌فکر گناه را از سر او به در می کند ، البته به شرطی که محبتش صادقانه باشد. کسی که علی علیه السلام را بشناسد ، تقوای او را بشناسد ، سوز و گداز او را بداند ، ناله های نیمه شبش را بداند و به چنین کسی عشق بورزد ، محال است که خلاف فرمان او که همیشه امر به تقوا و عمل می کرد ، عمل کند.   

هر محبی به خواسته محبوبش احترام میگذارد و فرمان اور را گرامی میدارد ، فرمان برداری از محبوب ، لازمه محبت صادق است. لهذا اختصاص به علی علیه السلام ندارد و  محبت صادقانه رسول اکرک عل الله علیه و اله نیز چنین است. پس معنای حدیث «حب علی بن أبی طالب حسنة لا تضر معها سیئة» این است که محبت علی ، حسنه ای است که مانع ضرر زدن گناه می شود ؛ یعنی مانع راه یافتن گناه می شود. معنایش این نیست که جاهلان پنداشته اند و آن این که محبت علی چیزی است که هر گناهی مرتکبب شوی ، بلا اثر است.  

برخی از دراویش از طرفی دعوی دوستی خدا دارند و از طرف دیگر ، از هر گناه کاری گناه کارترند ، اینان نیز مدعیان دروغ گو هستند.  

پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام در قرآن ، ص 24 - 25

بسم الله الرحمن الرحیم

سلیمان بلخی حنفی (از علمای اهل تسنن) ضمن باب 62 ینابیع الموده ص 355 (چاپ اسلامبول)  و سید مؤمن شلنجی در ص 139 نورالابصار چاپ سال 1290 نقلا از بیهقی و نور الدین ابن صباغ مالکی در ص 4 فصول المهمه و نیز حافظ جمال الدین زرندی در معراج الوصول بعد از این اشعار (اشعار شافعی) گفته اند که شافعی گفت:  

قالوا ترفضت قلت کلا 

ما الرفض دینی و لا اعتقادی  

لکن ... 

یعنی بمن گفتند رافض شدی گفتم ابداً نیست رفض دین من و نه اعتقاد من لکن دوست میدارم بدون شک بهترین امام و بهترین هادی را اگر معنی رفض دوستی وصی پیغمبر ( و آل طاهرین آنحضرت است ) پس بدرستیکه من رافضی تر از همه مردم هستم. 

شبهای پیشاور ، ص 63 - 64

بسم الله الرحمن الرحیم 

در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام درباره تفسیر « الصراط المستقیم» نقل شده است که آن حضرت فرمود: 

مراد ، امیرمؤمنان (علی علیه السلام) و شناخت او است ، و دلیل آن هم این فرموده خداوند است:   « و انهُ فی امّ الکتاب لدینا لعلیّ حکیم » (سوره زخرف ایه 4) ؛  او امیرمؤمنان است در « ام الکتاب »(یکی از نامهای سوره فاتحه) ، در این فرموده خدا:  « اهدنا الصراط المستقیم »  (تفسیر قمی ، ج 1، ص57) .  

پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام در قرآن ، ص 33

 بسم الله الرحمن الرحیم 

زید بن ثابت گفت : رسول خدا صل الله علیه و اله فرمود: 

هر کس علی را در زمان حیات آن حضرت و بعد از وفاتش دوست بدارد، خداوند عزوجلْ ، تا زمانی که خورشید طلوع و غروب می کند ، برای او ایمنی (از عذاب) و (ثبات) ایمان می نویسد و هر کس در زمان حیات علی علیه السلام و یا بعد از وفاتش نسبت به آن حضرت بغض و کینه ورزد، به مرگ جاهلیت خواهد مرد و همه کردار و رفتارش ، حسابرسی میشود.  

فضائل الشیعه ، تألیف شیخ صدوق ، ص 27 ، حدیث پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم 

بقول امام شافعی ( محمد بن ادریس )(امام شافعی از علمای اهل تسن) که گوید تعجب است از حالات علی بن ابیطالب علیه السلام که دشمنان آنحضرت از روی بغض و کینه فضایل او را پنهان میدارند ، دوستان او از راه تقیه و ترس از اعادی حقایق را اظهار نمیدارند مع ذلک تمام کتابها از دوست و دشمن پر است از فضائل و مناقب آنحضرت پس معلوم میشود حق و حقیقت هیچگاه زیر پرده نمی ماند مانند آفتاب که اگر چند روزی زیر پرده ضخیم ابر بماند عاقبت ظاهر خواهد گشت.  

شبهای پیشاور ، ص 20

بسم الله الرحمن الرحیم 

در تاریخ زندگانی رسول اکرم صل الله علیه و اله یک روز مهمی بوده و آن 18 ذیحجة الحرام سال دهم هجرت است که پیغمبر از سفر مکه ( حجة الودع ) برگشته و در صحرای بزرگی بنام غدیر خُم که منزلگاه نبوده هفتاد هزار جمعیت حاج یا بعقیده بعض از اکابر علماء عامه مانند امام ثعلبی در تفسیر و سبط ابن جوزی  در تذکره و دیگران یکصد و بیست هزار جمعیت را در آن صحرا سه روز نگاهداشته وقت ظهری بعد از نماز منبر رفته خطبه ای خوانده عهد و پیمانی با مردم بسته و امت را امر ببیعت با علی بن ابیطالب علیه السلام نموده و آن سه روز از روزهای مهم تاریخی زندگانی رسول الله بوده است.  

شبهای پیشاور ، ص 19

بسم الله الرحمن الرحیم 

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ  « ما را به راه راست هدایت فرما » 

حاکم حسکانی از عالمان مشهور اهل سنت در تأویل این آیه ، به نقل از ابن عباس آورده است که رسول خدا صل الله علیه و اله به علی بن ابیطالب علیه السلام فرمودند: 

تویی راه آشکار ، و تویی راه راست ، و تویی پیشوای مؤمنان . (شواهد التنزیل، ج1،ص76، ح88) 

هم چنین حسکانی به نقل از سلام بن مستنیر جعفی آورده است که گفت: 

بر امام باقر علیه السلام وارد شدم و عرض کردم: جانم به فدایت با این که خوشایندم نیست برایت زحمت فراهم کنم ، اما اگر رخصت فرمایی ، پرسشی کنم.  

فرمود: از هرچه می خواهی ، بپرس  

گفتم: از قرآن بپرسم؟ 

فرمود: آری.    

گفتم: فرموده خداوند درر کتابش : اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ   چه مفهومی دارد؟  فرمود: 

راه علی بین ابیالب.  

گفتم: راه علی بن ابیطالب؟!  

فرمود: (آری) راه علی بن ابیطالب. 

پرتوی از فضایل امیرالمومنین علیه السلام ، ص 31-32

بسم الله الرحمن الرحیم 

خوارزمی در مناقب از رسول خدا صل الله علیه واله روایت کرده که آن حضرت ، درباره فضایل بی شمار حضرت وصی ، امام ، امیرالمومنین علیه السلام فرمود :   

« اگر جنگل ها همه ، قلم و دریاها همه ، مرکب و جنیان شمارشگر و انسان ها نگارشگر شوند ، نمی توانند فضایل علی بن ابیطالب را برشمرند.» 

در صفحات تاریخ بشر ، کم تر شخصیتی را همانند علی علیه السلام صاحب این همه فضیلت و عظمت می توان یافت که دوست و دشمن ، دست به دست هم دهند تا فضایل و صفات برجسته او را پنهان و کتمان کنند و با وجود این ، نقل مکارم و ذکر مناقب او ، عالم را پر کند .   

دشمن ، کینه او را به دل گرفته و از سر بدخواهی ، در کتمان مقامات و مراتب بلند او کوشیده است.  دوست او نیز ، که از صمیم دل به او مهر می ورزید ، از ترس آزار و اعدام ، چاره ای نداشت جز آنکه لب فرو بندد و دوستی با او را بروز ندهد و سخنی درباره وی بر زبان نیاورد.  

پرتوی از فضایل امیرامومنین علیه السلام در قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

از مسند احمد بن حنبل به سندی که به سلمان منتهی می گردد نقل می شود که سلمان گفت:  ای رسول خدا هر پیغمبری برای خود وصیی داشته است ، وصیّ تو کیست؟ پیامبر فرمود: 

ای سلمان بگو ببینم وصی برادم موسی که بود؟  گفتم: یوشع بن نون بود فرمود: چرا؟  گفتم چون یوشع عالم ترین بنی اسرائیل بود .  فرمود:

فَانَّ وَصیی وَ وارثی و مَن ...

پس وصی و وارث من و آن کس که قرضم را ادء کند و به وعده هایم وفا نماید، علی بن ابیطالب (علیه السلام) است.

طرائف (تألیف ابن طاووس) ، ص 68