بسم الله الرحمن الرحیم

از زهری نقل شده که:

در جنگ جمل عایشه به مردی از قبیله (حنبه ) که زمام شتر او  را گرفته بود گفت:  تو علی بن ابی طالب را در کجا می بینی؟

گفت: این است که ایستاده و دستش را بسوی آسمان برداشته است.

عایشه نگاه کرد و گفت: چقدر او به برادرش شبیه است.

آن مرد گفت: برادرش کیست؟ 

عایشه گفت: رسول خدا صل الله علیه و اله.

آن مرد گفت: پس دیگر کسی مرا نخواهد دید که با مردی بجنگم که برادر پیامبر است. آنگاه مهار ناقه را انداخت و بسوی علی رفت.

 فضایل علی از زبان عامه و خاصه به نقل از الغدیر جلد 6

بسم الله الرحمن الرحیم

در کتاب الاستیعاب آمده که:

کسی از حسن بصری درباره علی علیه السلام پرسید؟  حسن گفت:

به خدا سوگند تیری استوار و راست از تیرهای خداوند برای دشمنان خدا بود.  او از عالمان وارسته و با فضیلت و سابقه این امت بود و به پیامبر صل الله علیه و اله نزدیک بود.  در اجرای فرمان خداوند، کسل و خواب آلود نبود و در دین خدا سرزنش شده و نسبت به مال خداوند خائن نبود. فرامین واجب قرآن را نیکو انجام داد و بدین سان به بوستانهایی بهجت انگیز، دست یازید.

فضایل علی از زبان عامه و خاصه به نقل از الغدیر ج 5

بسم الله الرحمن الرحیم


تا صورت پیوند جهان بود، علىّ بود
تا نقش زمین بود و زمان بود، علىّ بود
شاهى که ولىّ بود و وصىّ بود، علىّ بود
سلطان سخا و کرم و جود، علىّ بود
آن شیر دلاور که ز بَهر طَمَع نفس
در خوان جهان پنجه نیالود، علىّ بود
آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستود، علىّ بود
آن شاه سرافراز که اندر ره اسلام
تا کار نشد راست نیاسود، علىّ بود
آن قلعه گشائى که در از قلعه خیبر
بر کند به یک حمله و بگشود، علىّ بود

...........................

دم به دم ، دم از ولاى مرتضى باید زدن
دست و دل بر دامن آل عبا باید زدن
نقش حبِّ خاندان بر لوح دل باید نگاشت
مُهر مِهر حیدرى بر دل چو ما باید زدن
هر درختى کو ندارد میوه حُبّ علىّ
اصل وفرعش چون قلم سر تا به پا باید زدن 

.......................

چه شود که اى شه لافتى نظرى به جانب ما کنى
که به کیمیا نظاره اى مس قلب تیره طلا کنى
یمن از عقیق تو آیتى ، چمن از رخ تو روایتى
شکر از لب تو حکایتى ، اگرش چه غنچه تو واکنى
به نماز لب تو تکلّمى ، به نماز غنچه تبسّمى
به تکلّمى و تبسّمى ، همه دردها تو دوا کنى
تو شه سریر ولایتى ، تو مه منیر هدایتى
چه شود که گهى به عنایتى ، نگهى به سوى گدا کنى
تو به شهر علم نبىّ درى ، تو ز انبیاء همه برترى
تو غضنفرىّ و تو صفدرى ، چه میان معرکه جا کنى
تو زنى به دوش نبى قدم ، فکنى بُتان همه از حرم
حرم از وجود تو محترم ، تو لواى دین به پا کنى

منبع:
چهل داستان و چهل حدیث از اءمیر المؤ منین على علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

سلمان فارسى حکایت مى نماید: روزى در حضور رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله نشسته بودیم که ناگاه شخصى بیابان نشین از طایفه بنى عامر وارد شد؛ و پس از سلام اظهار داشت: یا رسول اللّه! ماءمورى از سوى حضرتعالى آمد و ما را به اسلام و نماز، روزه و جهاد در راه خدا دعوت کرد و چون دیدیم کارهاى خوب وپسندیده اى است پذیرفتیم.
سپس آن مأ مور، ما را از زنا، دزدى، غیبت، تهمت و دیگر کارهاى زشت نهى کرد و ما نیز اجتناب کردیم.
پس از آن گفت: واجب است که دوستدار دامادت – و پسر عمویت علىّ بن ابى طالب باشیم، علّت آن چیست؟
آیا آن هم عبادت است؟!
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله، فرمود: به پنج علّت واجب است دوستدار و تابع او باشید:
- اوّل آن که بعد از جنگ بدر نشسته بودم که جبرئیل امین نازل شد و اظهار داشت: خداوند، سلام مى رساند و مى فرماید: کسى را دوست ندارم، مگر آن که دوستدار علىّ باشد و کسى را دشمن ندارم مگر آن که دشمن او باشد.
- دوّم آن که در جنگ اُحد بعد از دفن عمویم حمزه نشسته بودم که جبرئیل آمد و گفت: خداوند مى فرماید: نماز را جز بر بیماران؛ وروزه را جز بر بیماران مریض و مسافران؛ و حجّ را جز بر فقراء ومستمندان، و زکات را جز بر تهى دستان واجب کردم.
ولیکن دوستى علىّ بن ابى طالب را بر تمامى افراد مکلّف، در هر حالى که باشند، واجب نموده ام.
- سوّم آن که خداوند متعال براى هر چیزى سیّد و سرورى قرار داد، مانند آن که قرآن را سرور تمامى کتاب هاى آسمانى؛ و جبرئیل را سرور ملائک؛ و مرا سرور تمامى پیامبران؛ و علىّ را سرور همه اوصیاء قرار داد، پس دوستى من و دوستى علىّ، سرور تمامى عبادات و طاعات خواهد بود.
- چهارم آن که خداوند محبّت علىّ را در قلب مؤ منین مستقرّ نموده است.
- پنجم آن که جبرئیل خبر داد که روز قیامت، جایگاه من و علىّ کنار عرش الهى خواهد بود.(1)

1-بحار الا نوار: ج 27، ص 128، ح 129?

منبع: الغدیر ، ج 3

منبع: الغدیر ، ج 3

الغدیر جلد 3

بسم الله الرحمن الرحیم

اوّلین نماز در هفت سالگى
یکى از راویان حدیث و اصحاب امیرالمومنین ، امام علىّ علیه السلام حکایت کند:
روزى حضرت امیرالمؤ منین صلوات اللّه علیه را در مسجد دیدم که بر بالاى منبر نشسته است و در حالى که مشغول صحبت و سخنرانى بود، تبسّمى نمود به طورى که دندان هایش نمایان گشت ، و در ادامه سخنانش فرمود:
من در سنین هفت سالگى ، با رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در بیابان مشغول چوپانى بودیم ، چون موقع نماز شد، نماز را دو نفرى به جماعت خواندیم ، ابوطالب وارد شد و اظهار داشت : چه مى کنید؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در جواب چنین اظهار نمود: خداى سبحان را عبادت و پرستش مى کنیم ، تو هم اسلام بیاور و با ما نماز بخوان ؛ و خداوند متعال را پرستش نما.
سپس حضرت امیر علیه السلام در ادامه داستان افزود:
خداوندا! من نمى شناسم بنده اى از امّت پیغمبرت را که قبل از من ، همراه پیغمبرت نماز خوانده باشد، چون از سنّ هفت سالگى با او نماز خوانده ام .
و در روایتى دیگر وارد شده است که امام علىّ علیه السلام فرمود: پیش از آن که کسى با حضرت رسول نماز بخواند، من سه سال همراه آن حضرت نماز مى خواندم .
روزى ارزشمند و شخصیّتى عظیم
مرحوم محمّد بن یعقوب کلینى ، فرات بن ابراهیم کوفى و علاّمه امینى و دیگر بزرگان از شیعه و سنّى در کتاب هاى خود مطالب و روایاتى را به سندهاى مختلف ، پیرامون عید سعید غدیر خم آورده اند، از آن جمله :
حسن بن راشد و در روایتى دیگر فرات بن أ حنف حکایت کند:
روزى محضر مبارک امام جعفر صادق صلوات اللّه علیه شرفیاب شدم و عرضه داشتم : یاابن رسول اللّه ! فدایت گردم ! آیا براى مسلمان ها عیدى بافضیلت تر از عید فطر، قربان ، جمعه و روز عرفه وجود دارد؟
فرمود: بلى ، روزى است که از همه آن ها در نزد خداوند متعال شریف تر و عظیم تر و بافضیلت تر خواهد بود؛ و آن روزى است که خداى متعال دین مبین اسلام را در روز آن کامل نمود و این آیه قرآن را بر پیغمبر نازل نمود: (اَلْیَوْم أ کْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أ تَمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى وَ رَضیتُ لَکُمُ الاْ سْلامَ دیناً ).
یعنى ؛ امروز (با معرّفى علىّ بن أ بى طالب علیه السلام به عنوان امام و خلیفه رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله ، دین خود را بر شما مسلمان ها کامل نمودم و براى شما دین اسلام را برگزیدم .
از آن حضرت سؤ ال کردم : آن روز، کدام روزى مى باشد که مولاى متّقیان ، علىّ علیه السلام به امامت و خلافت منصوب گردید؟
در پاسخش چنین فرمود: هر یک از پیغمبران الهى براى خود وصىّ و جانشین تعیین کرده اند و آن روز معیّن را به عنوان عید برگزیده اند.
و سپس افزود: آن روزى که بر تمامى ایّام شرافت و برترى دارد، روزى است که رسول گرامى اسلام صلّى اللّه علیه و آله از طرف خداوند متعال ، حضرت علىّ علیه السلام را به عنوان امام و خلیفه خود به مردم معرّفى نمود.
و در آن روز آیات الهى نازل شد و دین مبین اسلام تکمیل گردید و حجّت خداوند بر همگان ثابت گشت .
سؤ ال کردم : یاابن رسول اللّه ! در آن روز چه اعمال و عباداتى بهتر است ، که انجام دهیم ؟
حضرت در پاسخ فرمود: خوشحال نمودن مؤ منین ، فرستادن صلوات بر حضرت محمّد و اهل بیتش ؛ و برائت و بیزارى جستن از دشمنان و ظالمین به آن ها.
و دیگر آن که چون خداوند، این روز یعنى ؛ هیجدهم ذى الحجّة را روز تثبیت ولایت بر مؤ منین قرار داد، بهتر است روزه بگیرید و روزه گرفتن در آن موجب کفّاره شصت سال گناه خواهد بود. 

منبع:
چهل داستان و چهل حدیث از اءمیر المؤ منین على علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

ابزار و وسائل ساده زندگى‏

فرهنگ ساده زیستى اگر در جوامع بشرى بگونه شایسته‏اى تحقّق یابد مى‏توان با بسیارى ازمشکلات اقتصادى مقابله کرد و در روزگاران سخت آینده که انفجار جمعیّت همراه با کمبود موادغذائى ومحدود بودن امکانات زیستى دامنگیر انسان‏هاست چاره‏اى جز رواج فرهنگ ساده زیستى وجود ندارد.

امام على(علیه السلام) الگوى کامل فرهنگ ساده زیستى بود.

درکمک به همسر، گندم را با آسیاب سنگى آرد مى‏کرد و در کار خانه حضور جدّى داشت.

از لباس‏هاى معمولى که عموم مردم مى‏پوشیدند استفاده مى‏کرد،

روزى به بازار رفت و به لباس فروشان ندا داد که چه کسى پیراهن 3 درهمى دارد؟

مردى گفت : در مغازه من موجود است، حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) آن را خرید و پوشید.

خانه‏اى چون خانه دیگران داشت،

و اسبى یا الاغى که همگان در اختیار داشتند بکار مى‏گرفت و روزى شمشیر خود را فروخت تا مشکل اقتصادى خانواده را حل کند.

هارون بن عنتره مى‏گوید : در شهر خورنق   هوا سرد بود، على(علیه السلام) رادیدم که قطیفه اى برخود پیچیده و از سرما رنج مى‏برد، گفتم از بیت المال سهمى بردار.

امام على(علیه السلام) پاسخ داد :

چیزى از مال شما برنمى‏دارم و این قطیفه را که مى‏بینى برخود پوشانده‏ام آن را از مدینه همراه آورده‏ام. 

نان خشکیده مى خورد که دخترش امّ کلثوم وقتى نان جوین خشک را بر سفره پدر دید اشکش جارى شد.

در اوائل زندگى، شب ها با همسرش برروى پوستینى مى‏خوابید که در روز بر روى آن شتر را علوفه مى‏داد

الگوی رفتاری امام علی علیه السلام ، فصل اول

بسم الله الرحمن الرحیم

جمله:

" الست اخاه فى الهدى و وصیه ".

اشاره به حدیث برادرى على "ع" با پیامبر "ص" و حدیث وصایت حضرت است و این دو حدیث به حدى مشهور و متواتر است که اهل تحقیق، در اغلب مسانید حفاظ و بزرگان مى توانند بیایند.

و جمله: " و اعلم فهر بالکتاب و بالسنن".

اشاره به روایاتى است که در باره علم على "ع" به کتاب و سنت وارد شده است.

حفاظ از پیامبر خدا "ص" در حدیثى که خطاب به فاطمه است نقل کنند که:

زوجتک خیر اهلى اعلمهم علما و افضلهم حلما و اولهم اسلاما.

"من تو را بهترین وابستگان خود به همسرى دادم او، اعلم ایشان است و د رحلم و بردبارى بر آنها برترى دارد و در اسلام بر همه پیشى گرفته است".

و در حدیث دیگر میفرماید:

اعلم امتى من بعدى على بن ابى طالب.

"عالمترین امت من على "ع" است" و در حدیث سوم آمده که:

اعلم الناس بالله و بالناس.

"على از همه مردم به خدا و مردم داناتر است".

و در حدیثى دیگر فرمود: اى على تو را هفت خصلت است، یک به یک شمرد و از جمله فرمود:

و اعلمهم بالقضیه.

"تو داناترین مردم به قضا و داورى هستى".

محب الدین طبرى حدیث را در ج 2 ص 193 "ریا" و در ص 78 "ذخایر العقبى" نقل کند و ابن عبدالبر ج 3 ص 4.."استیعاب" که در حاشیه کتاب "اصابه" چاپ شده از عائشه روایت کند که: على داناترین مردم به سنت پیامبر است. و گنجى در ص 19. "کفایه" از ابى امامه، از پیغمبر "ص" آورده که:

اعلم امتى بالسنه و القضا بعدى على بن ابى طالب.

"على دانشمندترین امت من است به سنت و حدیث من و داناترین ایشان در قضا و داورى است بعد از من".

خوارزمى در ص 49 "مناقب" خود، و شیخ الاسلام حمویى در "فراید" باب 18 از سلمان، از پیامبر خدا "ص" روایت نموده اند که:

اعلم امتى من بعدى على بن ابیطالب.

"داناترین مردم بعد از من على "ع" است".

حفاظ و راویان معتبر حدیث از على "ع" نقل کنند که فرمود: به خدا قسم آیه اى نازل نشد مگر اینکه دانستم در چه امرى نازل شده، و براى چه کسى نازل گشته همانا خداوند به من دلى دانا، و زبانى گویا عطا فرموده است.

و باز از رسول اکرم "ص" روایت شده که: حکمت ده جز است، نه جز آن به على "ع" داده شده و یک جز دیگر بین بقیه مردم تقسیم شده است.

سید احمد زینى دحلان در ج 2 ص 337 "الفتوحات الاسلامیه" خود گوید:

خداوند به على"ع" علم زیادى عنایت فرموده و "نیروى" کشف سرشارى:

ابوالطفیل گوید: على "ع" را در حال خطبه خواندن دیدم که مى گفت:

آنچه مى خواهید از قرآن از من سوال کنید به خدا قسم آیه اى در قرآن نیست مگر اینکه میدانم در شب نازل شده یا در روز، در بیابان بوده یا در کوه، اگر بخواهم،. 7. شتر، از تفسیر فاتحه الکتاب فراهم مى آورم.

ابن عباس گوید که: سرچشمه علم رسول خدا "ص" از علم خداست و علم على "رضى الله عنه" از علم پیامبر خدا "ص" است و من علم خود را از علم على "رض" گرفته ام و علم من و اصحاب پیغمبر خدا "ص" در مقابل علم على "رض" به مانند

قطره اى است از هفت دریا. و گفته شده که:

عبدالله بن عباس بقدرى در فراق على گریه کرد که چشمانش کور شد.

و باز ابن عباس نقل کند که: به على نه دهم علم داده شده، به خدا قسم که در یک دهم دیگر هم با مردم شریک است.

معاویه مشکلات علمى خودرا به على مى نوشت و جواب مى خواست و پس از آنکه على "ع" درگذشت، معاویه گفت:

بامرگ على "ع" علم و دانش از کف رفت.

عمر بن الخطاب پیوسته به خدا پناه مى برد از اینکه مشکله اى پیش آید و على براى حلش حاضر نباشد. از عطا سوال شد که: در اصحاب پیامبر خدا "ص" کسى داناتر از على بود؟ گفت: نه. به خدا کسى را داناتر از او سراغ ندارم.

عبدالله بن مسعود روایت کند که، قرآن به هفت حرف نازل شده و هر یک از حروف را ظاهرى است و باطنى، و على "ع" علم ظاهر و باطن قرآن را داراست.

و ما نظیر این احادیثى که در باره علم على نقل شد در کتب حدیث زیاد مى بینیم که اگر آنها را جمع کنند کتاب ضخیمى را تشکیل مى دهد.

الغدیر جلد 3