بسم الله الرحمن الرحیم

آداب معاشرت در سفر و حضر

 1- باب اول در لزوم معاشرت با مردم از طریق اداى امانت، اقامه شهادت و راستگویى، همچنین در استحباب عیادت مریض و شرکت در تشییع جنازه، و خوشرفتارى نسبت به همسایگان و خواندن نماز در مسجد

1- معاویة بن وهب گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: با بستگان و سایر مردمى که با آنان معاشرت داریم چگونه رفتار کنیم؟

امام فرمود: امانت را به آنان برگردانید، و (به حق) شهادت دهید، چه به نفع آنان باشد یا به ضررشان و از بیماران آنها عیادت کنید، و در تشییع جنازه مردگانشان شرکت نمایید.

2- ابى اسامه زید شحّام گوید: امام صادق (ع) به من فرمود: به آنان که از من اطاعت و به سخنانم عمل مى‏کنند سلام برسان، و به آنها بگو: شما را به تقواى خداى عز و جل، و پرهیزگارى در دین، و کوشش در راه خدا، و راستى در گفتار، و برگرداندن امانت به صاحبانش، و سجده طولانى، و خوشرفتارى نسبت به همسایگان سفارش مى‏کنم، زیرا حضرت محمد (ص) به همین منظور مبعوث شده است. و به کسانى که به شما اعتماد مى‏کنند چه نیکوکار باشند یا بدکار، امانت را برگردانید زیرا رسول خدا (ص) حتى به اداى سوزن و نخ سوزن [ که ظاهرا کم ارزش مى‏باشد ] فرمان داده است، صله رحم به جا آورید و در تشییع جنازه شرکت کنید و به عیادت بیمار بروید و اداى حقوق نمایید زیرا به کسى از شما مى‏توان جعفرى مذهب گفت که در دینش متّقى، و درست گفتار و امانتدار و با مردم خوشخو باشد، و چنین شخصى با این گونه کارهایش مرا مسرور مى‏سازد، و این است روش و آیین جعفرى.

اگر شیعه ما داراى این صفات نباشد برایم مایه اندوه و ننگ است، و مردم مى‏گویند: این است آیین جعفر صادق (ع)، به خدا سوگند پدرم [ امام باقر (ع) ] به من فرمود: کسى از پیروان حضرت على (ع) زینت قبیله‏اى است که از همه کس بیشتر اداکننده امانت، و برآورنده حقوق، و در گفتار و امانت از همه صادقتر باشد به گونه‏اى که اگر از هر کس در باره او سؤال شود بگویند مانند فلانى باید بود، زیرا از ما امانتدارتر و درست گفتارتر است. 3- معاویة بن وهب گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم با بستگان و کسانى که با آنها معاشرت داریم ولى بر مذهب ما نیستند چگونه رفتار کنیم؟

امام فرمود: به پیشوایانتان که از آنها پیروى مى‏کنید بنگرید و بدان گونه که آنها رفتار مى‏کنند عمل نمایید، سوگند به خدا پیشوایان شما از بیماران آنها عیادت مى‏کردند و در تشییع جنازه آنها حاضر مى‏شدند و اقامه شهادت مى‏کردند به نفع یا به ضرر آنها، و امانت را به آنان برمى‏گرداندند.

ترجمه العشرة وسائل الشیعة شیخ حرّ عاملی

بسم الله الرحمن الرحیم

جهاد در اسلام
آیین نجات بخش اسلام که تمام قوانین و احکامش در جهت رشد، ترقى و تکامل مادى و معنویت بشریت است . و همیشه پیروانش را به حرکت به سوى کمال سفارش اکید مى نماید، براى فرد و جامعه اى که با مانعى مواجه شوند، دستورى براى شکستن سد و برداشتن مانع ، وضع نموده است ، تا در روند تکاملى انسان وقفه اى پیش نیاید، و آن دستور ((جهاد)) و مبارزه بى امان با هر نیرویى بازدارنده انسان از رشد و تکامل که هدف آفرینش ‍ است ، مى باشد.
زیرا تنها وسیله و پدیده اى که با کمک و توسل به آن مى توان جلو عوامل مزاحم فردى و اجتماعى را گرفت ، و از گسترش فساد و ستم جلوگیرى نمود، بیدادگران را سرکوب کرد، متجاوز را سر جایش نشاند، زنجیر بردگى را برید، حق و عدالت را برداشت و حقوق از دست رفته را باز گرفت ((جهاد)) است .
على علیه السلام مى فرماید:
((اما بعد فان الجهاد باب من ابواب الجنه ، فتحه الله لخاصه اولیائه ، و هو لباس التقوى ، و درع الله الحصینه و جنته الوثیقه ))⁽نهج البلاغه ، خطبه 27، فیض الاسلام ، ص 94⁾
اما بعد، جهاد درى است از درهاى بهشت ، خداوند آن را به روى دوستان مخصوص خود گشودهه است ، جهاد لباس تقوا، زره محکم و سپر مطمئن خداوند است .
آرى ، جهاد درى است که هر کس آن شایستگى و لیاقت را پیدا کند که از آن در وارد شود، در این محیط و جامعه اى بهشت گونه و زندگى شیرین توام با عزت ، قدرت ، آزادى ، وحدت و دور از ستم ، خشونتت ، تعدى ، نفاق ، تبعیض ، گناه و فساد شکل خواهد داد، و در جهان دیگر به بهشت برین که جایگاه انبیا اولیا شهدا، مؤ منین ، مجاهدین ، متقین و مقربان درگاه پروردگار است ، راه خواهد یافت .

جنگ و جهاد در نهج البلاغه

بسم الله الرحمن الرحیم

فرق بین عقل و ادب  

داستانهای اصول کافی به نقل از اوصول کافی ج1 حدیث 18، ص 24، ج 1

بسم الله الرحمن الرحیم

امام محمدباقر علیه السلام:

همه کمال در سه چیز است: 1- فهم عمیق در دین 2- صبر بر مصیبت و ناگواری 3- اندازه گیری خرج زندگانی.

110 نکته ناب از سخنان امام محمدباقر علیه السلام ص 25به نقل از تحف العقول ص 292

بسم الله الرحمن الرحیم

امام محمدباقر علیه السلام:

کوچک و بزرگ، جدی یا شوخی، پرهیز نمایید و پیرامون آن نگردید، زیرا آدمی وقتی دروغ کوچک گفت، جرأت می کند دروغ بزرگ بگوید.

110 نکته ناب از سخنان امام محمدباقر علیه السلام ص 24 به نقل از وسائل ، ج 3 ص 232

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر علیه السلام :

بندگان شایسته خدا که زمین را به میراث خواهند برد و صاحب آن خواهند شد حضرت قائم آل محمد و یاران او هستند.

علامه طبرسی در مجمع البیان پس از نقل روایت یاد شده، نوشته است:

حدیثی که شیعه و سنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده اند این سخن امام باقر علیه السلام را اثبات می کند، آن حدیث این است:  « اگر از عمر دنیا باقی نمایند مگر یک روز، خداوند همان یک روز را آن قدر طولانی کند تا مردی صالح از اهل بیت من بپاخیزد او جهان سرریز از جور و ستم را سرشار از عدالت و دادگری خواهد کرد.»

استاد شهید مرتضی مطهری درباره آیه ( وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُهَا عِبَادِی الصَّالِحُونَ(الأنبیاء/105)
در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!»
  إِنَّ فِی هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِینَ(الأنبیاء/106)
در این، ابلاغ روشنی است برای جمعیت عبادت‌کنندگان! )  نوشته است:

منجی موعود در قرآن کریم به صورت یک نوید کلی و قطعی در کمال صراحت مطرح شده است: « و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون».

وی در ادامه افزوده است:

« اولاً: فکر بزرگ و وسیع است که سخن از تمام زمین است؛ زمین برای همیشه در اختیار زورمندان، ستمکاران و جباران نمی ماند، این یک امر موقت است. دولت صالحان که بر تمام زمین حکومت کند در آینده وجود خواهد داشت. ثانیاً: در قرآن، جهانی شدن دین اسلام و از بین رفتن تمام ادیان ذکر شده است. (سیری در سیره ائمه اطهار، شص280)

59 نکته درباره امام زمان علیه السلام، ص 39 - 38

بسم الله الرحمن الرحیم

مردی به خانه رسول خدا صل الله علیه و آله آمد و درخواست دیدار نمود، هنگامی که پیامبر صل الله علیه و آله خواست از خانه خارج شود و به دیدار آن مرد برود،جلو آینه یا ظرف بزرگی از آب داخل اتاق ایستاد و سر و صورت خود را مرتب کرد.

عایشه از دیدن این کار تعجب کرد. پس از بازگشت آن حضرت پرسید: یا رسول الله، چرا هنگام رفتن در برابر  ظرف آب ایستادی و موها و سر و صورت خود را مرتب کردی؟

فرمود:

ای عایشه، خداوند دوست دارد، هنگامی که مسلمانی برای دیدار برادرش می رود، خود را برای دیدار او بیاراید.

120 درس زندگی از سیره عملی پیامبر اکرم، ص 16

بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبر صل الله علیه و آله لباسش را خودش می دوخت، و کفشش را خودش وصله می کرد، و گوسفندش را خود می دوشید. با بردگان غذا می خورد. روی زمین می نشست و سوار بر الاغ می شد، و کسی را همردیف خود قرار می داد، و شرم آن نداشت که خودش به بازار برود و نیازهای خانه را خریداری کرده و حمل کند. با همه افراد دست می داد، و تا طرف، دستش را رها نمی کرد، او رها نمی کرد، به همگان سلام می کرد و اگر به چیزی دعوت می شد، هر چند به خرمای خشک، دعوت را رد نمی نمود. کم خرج و بزرگ طبع و خوش برخورد بود. چهره اش گشوده و خندان بود، اندوهش آمیخته با خشم نبود، و در تواضعش ذلت نبود، اشراف در بخشش داشت، قلبی مهربان داشت، و با همه مسلمانان مهربان بود. هرگز از سر سفره ای سیر برنخاست و هرگز دست طمع به چیزی دراز نکرد.

120 درس زندگی از سیره عملی پیامبر اکرم، ص 25-24

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق علیه السلام فرمودند:

رسول خدا صل الله علیه و آله با مسلمانان خواندن نماز ظهر را با جماعت شروع کردند، ولی برخلاف معمول، دیدند آن حضرت دو رکعت آخر نماز ظهر را با شتاب به پایان رسانید.

بعد از نماز، مردم از آن حضرت پرسیدند: چه شده؟ مگر حادثه ای رخ داده که شما نماز را با عجله تمام کردید؟

پیامبر صل الله علیه و آله فرمودند:  «اما سمعتم صراخ الصبی» . یعنی: آیا شما فریاد گریه کودک را نشنیدید؟

129 درس زندگی از سیره عملی پیامبر اکرم  ص 28 به نقل از فروع کافی ج6  ص 48

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه تفسیر  «بسم الله الرحمن الرحیم»

اسم (بسم الله) از سمت گرفته اند و سمت داغ، یعنی گوینده بسم الله دارنده آن رقم و نشان کرده آن داغ است. حضرت رضا علیه السلام فرمود:

وقتی بنده بسم الله می گوید یعنی خداوندا داغ دارم و بدان شادم، اما از بود خود بفریادم.  کریما بود مرا از پیش من برگیر که بود تو راست کند همه کارم.  خدایا بود تو چراغ معرفت بیفروخت پس روشنی دل من افزونی است، گواهی تو ترجمانی من کرد پس نداء من افزونی است، نزدیکی تو چراغ وجد من بیفروخت پس همت من افزونی است.  اراده تو کار من بساخت پس چه من افزونی است، خداوندا، از بود خود چه دیدم؟ گر بلا و عنا،  و از بود تو چه رسیدم؟ همه عطا و وفا!

آغاز کتاب خدا بر نام الله و رحمن و رحیم ازان جهت است که همه معانی در آن سه نام جمع است و آن معانی سه قسم است:

قسمی جلال و هیبت و آن در نام الله است، قسمی نعمت و تربیت و آن در نام رحمن است، قسمی رحمت و مغفرت و آن در نام رحیم است.

معنی دیگر آنست که در آن زمان که خداوند پیغمبر را به خلق فرستاد مردم یه گروه بودند: بت پرستان، جهودان، ترسایان، گروه نخست نام آفریننده را الله می دانستند و این نام در میان آنان مشهور بود، گروه دوم نام او را رحمن می دانستند و در تورات مذکور.   گروه سوم نام او را رحیم می دانستند و نزد آنان در انجیل معروف است.   اینکه آغاز به نام الله و بعد رحمن و سپس  رحیم شده. جهت آنست که سرآغاز همه، آفرینش است و بعد قدرت و پرورش و سپس رحمت و آمرزش. یعنی که به قدرت بیافریدم و به نعمت بپروریدم و به رحمت بیامرزیدم!

پیر طریفت گفت: خداوندا نام تو ما را جواز. مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان. و لطف تو ما را عیان. خداوندا، ضعیفانرا پناهی. قاصدان را بر سر راهی و مومنانرا گواهی، چه عزیز است آن کس را که تو خواهی؟!

تفسیر ادبی و عرفانی قرآن مجید(اثر خواجه عبدالله انصاری) ص 2